Η διπλωματική εργασία του Νίκου Σοκορέλη και της Μαίρης Γιαννάκα, που έλαβε το πρώτο βραβείο μετά την αξιολόγηση των προτάσεων που υποβλήθηκαν για τα Βραβεία Φοιτητών Αρχιτεκτονικής 2020 του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Κύπρου, πραγματεύεται τη δημιουργία ενός διαπολιτισμικού κοιμητηρίου στην Αγία Βαρβάρα, της Επαρχίας Πάφου, έχοντας, παράλληλα, ως βασικό μέλημα, τη συνύπαρξη των ανθρώπων με διαφορετικές θρησκείες, πεποιθήσεις και τρόπους ταφής.
Σύμφωνα με τους δημιουργούς, η ταφή των ανθρώπων ολοκληρώνει τον κύκλο της ζωής και είναι ένα θέμα, που προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προβληματισμό, τόσο σε κοινωνικό όσο και προσωπικό επίπεδο.
Στο κοιμητήριο, φιλοξενούνται τέσσερις θρησκείες: Χριστιανοί Ορθόδοξοι, Χριστιανοί Καθολικοί, Βουδιστές, Ισλαμιστές. Αποτελείται από χώρους ταφής, ένα κτίριο αποτέφρωσης – γέφυρα, ένα χώρο προσευχής καθώς και ένα παρατηρητήριο.
Το οικόπεδο, βρίσκεται ανάμεσα σε δύο λόφους, οι οποίοι διαχωρίζονται από έναν ποταμό. Πάνω από αυτόν, υπάρχει μία γέφυρα, που ενώνει ένα δρόμο ταχείας κυκλοφορίας. Η περιοχή αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως αγροτική, καθώς υπάρχουν αρκετές καλλιέργειες και βοσκοτόπια.
Είσοδος
Η είσοδος για να εισέλθει κάποιος στο χώρο και να κινηθεί σε αυτόν, γίνεται μέσω μιας μεγάλης διαδρομής, που καταλήγει στο αποτεφρωτήριο. Καθώς κινείται κάποιος σε αυτήν, μπορεί να αλλάξει την κατεύθυνση του, ακολουθώντας τις διακλαδώσεις της κύριας διαδρομής. Οι χαράξεις εμπνεύστηκαν από τον προσανατολισμό ταφής των τεσσάρων θρησκειών.
Καθώς εισέρχεται κάποιος στο κοιμητήριο, το πρώτο που αντικρίζει, είναι η μερικώς ανοργάνωτη διάταξη και κατανομή των τάφων. Ο προσανατολισμός κάθε τάφου διαφέρει ανάλογα με τη θρησκεία. Η ανάμειξη τους έχει στόχο να φέρει εικόνες από ένα πυκνοδομημένο – άναρχο κέντρο μιας πόλης, με συνεχείς προσθήκες. Τέλος, στην απέναντι όχθη, υπάρχουν σχισμές στο βουνό και πλατώματα, που θα γίνεται η αποθήκευση της τέφρας – οστών.
Χώρος αποτέφρωσης
Ο χώρος αποτέφρωσης γεννιέται από τον έναν λόφο, όπου εκεί τοποθετούνται όλες οι κύριες λειτουργίες του, περνάει πάνω από το ποτάμι, δημιουργώντας μια γέφυρα και καταλήγει ξανά στο εσωτερικό του απέναντι λόφου. Το κτίριο αποτελείται από όγκους, που ο καθένας από αυτούς έχει και μία διαφορετική λειτουργία.
Στη συνέχεια ακολουθούν ο χώρος αναμονής – ησυχαστήριο, ο χώρος υποδοχής και το αναψυκτήριο. Περνώντας στην απέναντι όχθη, στο τέλος της διαδρομής, υπάρχει ένα βάθρο, όπου η οροφή του είναι κενή. Το βάθρο που υπάρχει κάτω από αυτή, λούζεται με το φως του ήλιου δίνοντας μια θεϊκή αίσθηση.
Ο χώρος προσευχής είναι μια υπαίθρια αυλή, κυκλικής γεωμετρίας, που βρίσκεται θαμμένη στη γη. Μέσα σε αυτή, έχουν τοποθετηθεί χώροι λατρείας, που η μορφή τους παραπέμπει σε έργο αγγειοπλαστικής.
Για να ενισχυθεί η ιδέα της ενότητας μεταξύ των θρησκειών, οι χώροι προσευχής ενοποιούνται μέσω του υπαίθριου χώρου. Η κατάβαση στο χώρο προσευχής, γίνεται μέσω μιας ράμπας που γλύφει τον εξωτερικό τοίχο. Τέλος ένας μικρός στενός διάδρομος, ένα σκαμμένο τούνελ, οδηγεί σε μία πηγή νερού – φωτός.
Χώρος παρατηρητηρίου
Ο χώρος του παρατηρητηρίου, ακολουθεί τον ίδιο σχεδιαστικό χαρακτήρα, όπως οι χώροι λατρείας. Μέσα σε αυτή τη ψηλόλιγνη μορφή, το μόνο που υπάρχει είναι μία πορτοκαλί σκάλα, που την περικλείει μια τραχιά μαύρη επιφάνεια.
Όταν βρίσκεται κάποιος στο χαμηλότερο επίπεδο, υπάρχει απόλυτο σκοτάδι και καθώς ανεβαίνει, τα ανοίγματα στο κτίριο πυκνώνουν, αφήνοντας τις ακτίνες του φωτός να περάσουν στο εσωτερικό, δημιουργώντας μια αίσθηση αποκάλυψης.