Στόχος της παρούσας φοιτητικής εργασίας που εκπονήθηκε από τον Πέτρο Αμπαδιωτάκη και την Νικολέτα Γιαννακοπούλου, στα πλαίσια του μαθήματος εσωτερικού σχεδιασμού του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης, ήταν αφενός η διατήρηση και ανάδειξητου υφιστάμενου κελύφους, ενός πρώην βιομηχανικού κτιρίου της δεκαετίας του ’60 και αφετέρου η τμηματική διαφοροποίηση των κτιριακών όγκων για την καλύτερη εξυπηρέτηση των νέων λειτουργιών του συγκροτήματος.
Δημιουργείτε έτσι μία εσοχή για να προβληθεί η είσοδος, όπως αντίστοιχα γίνεται και στην νέα προσθήκη (που είναι σε υποχώρηση) με κοινό τους χαρακτηριστικό τον δημόσιο χαρακτήρα στις λειτουργίες. Τα δύο αίθρια που δημιουργήθηκαν στο κέντρο του κτιρίου, έφεραν το φυσικό, «πράσινο» στοιχείο στο εσωτερικό, βελτιώνοντας τις συνθήκες διαβίωσης μέσα σε αυτό. Στα μεσαία επίπεδα αναπτύσσονται τα δωμάτια, καθώς επικοινωνούν με την φύτευση που αναπτύσσεται μεταξύ του κατακόρυφου φορέα και των δοκαριών από εμφανές σκυρόδεμα.
“Ο φέροντας οργανισμός παραμένει ο ίδιος, με σεβασμό στην αρχιτεκτονική του κτιρίου, με την βιομηχανική χρήση κατά την περίοδο του μοντέρνου κινήματος”.
Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι ως επί το πλείστον κονιάματα και ξύλο που επιχειρούν μαζί με το αίθριο να φέρουν μία πιο φυσική αίσθηση. Πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποιούνται ήπια κονιάματα, για να αποδοθεί ένα ενιαίο ύφος το οποίο θα έρχεται σε αντίθεση με τις επενδύσεις από καπλαμά που ακολουθούν συγκεκριμένο κάνναβο.
Οι όψεις βασίστηκαν στις αρχές του μοντέρνου κινήματος με τα μεγάλα υαλοστάσια, τα οποία τροποποιούνται σημειακά και προστίθενται για να αποδώσουν την λειτουργία που επιζητά η σημερινή εποχή. Πιο συγκεκριμένα, εξωτερικά χρησιμοποιείται έγχρωμο επίχρισμασε αντιστοιχία με το εσωτερικό με γνώμονα την εναρμόνιση των υλικών του σήμερα με του χθες.
Από τις δύο προσθήκες που δημιουργήθηκαν λόγω αναγκών του κτιριολογικού, η μια αφομοιώθηκε στο υφιστάμενο κέλυφος λόγω χρήσης, και η άλλη αποδόθηκε με ειλικρίνεια της κατασκευής, αφενός φέρνοντας το σε υποχώρηση και αφετέρου διαφοροποιώντας την φύση του υλικού με σκοπό την εναρμόνιση των υφιστάμενων υλικών με αυτά του σήμερα.
English description: This project by TUC students, Ampadiotakis Petros and Giannakopoulou Nikoleta, aims to preserve the original structure of a former industrial building from the 60’s from the modern movement, while adding some building parts according to the new uses.
Thus, students create a recess for the entrance, as in the added extension with their common feature the public character in the functions. Internally they create two atriums, with the main goal to bring nature inside the building. The rooms are developed in the middle levels, as they communicate with the planting that develops between the vertical support and the exposed concrete beams.
“The structural elements remain the same to respect the architecture of the building, with the industrial use during the period of the modern movement”.
The materials they use are mainly mortars and wood that try together with the atrium to bring a natural feeling. More specifically, they use mortars, to give a uniform style that will contrast with the veneer linings that follow a specific grid.
The facades were based on the principles of the modern movementwith the large windows which students modify and add to give the function they want in today’s era. More specifically, externally they use colored plaster in correspondence with the interior to harmonize the materials.
Of the two added extensions created due to the needs of the project, one was assimilated into the existing structure due to use, and the other differentiated the material to harmonize existing with new modern materials.
Project Title: Urban Inn in an existing structure in the city of Chania, Typology: Student project / Interior design, Institution: Department of Architecture (Technical University of Crete), Students Name: Ampadiotakis Petros – Giannakopoulou Nikoleta, Supervisors: D. Tsakalakis – D. Rotsios, Year: Winter semester 2021-2022