Εύφημο μνεία στον Πανελλήνιο Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό με τίτλο «Υποδομές Πρόνοιας και Πάρκο γειτονιάς στον Δήμο Χανίων», απέσπασε μελετητική ομάδα, αποτελούμενη από την Τζωρτζίνα Αντρέι, τον Γεώργιο Πέτρο Λαζαρίδη και την Αθηνά Χαραλαμπίδου. Αντικείμενο της παρούσας πρότασης είναι τόσο ο σχεδιασμός ενός κτιριακού συγκροτήματος «Κτιρίου Πρόνοιας», το οποίο θα στεγάζει Βρεφονηπιακό Σταθμό και Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων, όσο και ενός πάρκου γειτονιάς, στο δήμο Χανίων.
Η σύνθεση βασίστηκε στην πρόθεση για το σχηματισμό ενός κτιρίου, που αναδύεται από τη φύση και γεφυρώνει τις δύο χρήσεις, με μία κοινή είσοδο – εστία συνάντησης, κίνησης και αλληλεπίδρασης, που προεκτείνεται και σε ολόκληρη την εξέλιξη του πάρκου. Ξεκινώντας σαν προέκταση του εδάφους, σχηματίζεται σταδιακά κρατώντας πάντα τον γήινο χαρακτήρα του, αποτελεί μια αγκαλιά που βυθίζεται στη φύση και διαπερνάται από αυτήν. Το ηλικιακό χάσμα αντιμετωπίζεται ως εφαλτήριο νέων λειτουργικών σχημάτων και σχέσεων, σηματοδοτώντας μία διαφορετική κοινωνική προοπτική στην έννοια της γειτονιάς και όχι μόνο.
“Βασικό κριτήριο της ιδέας ήταν να διατηρηθεί και να ενισχυθεί το περισσότερο δυνατό, το πράσινο του οικοπέδου και η τελική διαμόρφωση να είναι άμεσα εναρμονισμένη με το περιβάλλον”.
Η σχέση των δυο κτιριακών λειτουργιών αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα εξέλιξης της ιδέας. Η προσέγγιση έγινε με γνώμονα πάντα την βιοκλιματική λογική ενός κτιρίου, που εκμεταλλεύεται τους πόρους που προσφέρονται, με το μικρότερο δυνατό ενεργειακό αποτύπωμα.
Τα υλικά είναι φυσικά και φιλικά προς τους χρήστες, τοπικά (όπως οι κυβόλιθοι, το τούβλο, το ξύλο, η πέτρα που επαναχρησιμοποιείται μετά την αφαίρεση του τοίχου περίφραξης). Οι χαράξεις του κτιρίου «γέφυρα», δυναμικές και απλές, τοποθετούνται γραμμικά κατά μήκος του οικοπέδου.
Οι δυο κεντρικές χρήσεις χωρίζονται σε δυο διαφορετικούς όγκους, ώστε να διαχωρίζονται και να μπορούν να λειτουργούν πλήρως ανεξάρτητα η μία από την άλλη. Βασικό στοιχείο ωστόσο της κεντρικής ιδέας θεωρήθηκε η σχέση των εισόδων των δύο κτιρίων αυτών, οι οποίες τοποθετήθηκαν σε κοντινή απόσταση και άμεση οπτική επαφή, δημιουργώντας ένα είδος πλατείας, με σκοπό την αλληλεπίδραση των χρηστών των κτιρίων και ενισχύοντας την αίσθηση της γειτονιάς, όπου μικροί και μεγάλοι συναντώνται καθώς εισέρχονται ή εξέρχονται από τα αντίστοιχά τους κτίρια.
Η αίσθηση αυτή ενισχύεται ακόμα περισσότερο με την παρουσία του κοινού στεγάστρου που ενώνει τους κτιριακούςόγκους,καθώς και του δέντρου που τοποθετείται κεντρικά, παραπέμποντας στην δομή της παραδοσιακής πλατείας ως τόπο συνάθροισης και κοινωνικοποίησης.
Κατά μήκος της νότιας όψης, υπάρχει διάδρομος, στον οποίον δίνουν οι αίθουσες απασχόλησης των βρεφών. Εκμεταλλευόμενη πλήρως την υψομετρική διαφορά του οικοπέδου, η αρχιτεκτονική λύση επιτρέπει τη δημιουργία δυο ορόφων, οι οποίοι από δυο διαφορετικές μεριές γίνονται ισόγειοι. Στο πάνω ισόγειο βρίσκονται οι χώρου των νηπίων.
English description: The proposal of architect Georgina Andrei, in close collaboration with architect Georgios Petros Lazaridis, together with architect Athina Charalampidou, received honorable mention at the open architectural competition organized by the Municipality of Chania, for a Kindergarten, Elderly Care Center and Public Square in Chania, Crete.
The object of the present study is both the design of a building complex “Welfare Building”, which will house a Nursery and Day Care Center for the Elderly, as well as a neighborhood park in the municipality of Chania.
The composition was based on the intention to form a building that emerges from nature and bridges the two uses with a common entrance – meeting place, movement and interaction, which extend to the entire evolution of the park.
Starting as an extension of the soil, it is formed gradually, always keeping its earthly character; it is an embrace that sinks into nature and penetrates it. The age gap is seen as a springboard for new functional schemesand relationships, signaling a different social perspective in the concept of neighborhood and beyond. The main criterion of the idea was to maintain and strengthen as much as possible, the green of the site and the final configuration to be directly in harmony with the environment.
The approach was always guided by the bioclimatic logic of a building that takes advantage of the resources offered, with the smallest possible energy footprint. The materials are natural and user-friendly and local (such as cobblestones, brick, wood, stone that is reused after the fencing wall is removed). The layouts of the “bridge” building, dynamic and simple, are placed linearly along the plot.
The two central uses are divided into two different volumes so that they can be separated and can operate completely independently of each other. However, a key element of the central idea was the relationship between the entrances of these two buildings, which were placed at close range and direct visual contact, creating a kind of square for the interaction of building usersand enhancing the sense of neighborhood where young and old meet as they enter or leave their respective buildings.
This feeling is further enhanced by the presence of the common roof that unites the building volumes, as well as the tree that is placed centrally, referring to the structure of the traditional square as a place of gathering and socialization.
Along the south side there is a corridor to which the babysitting rooms give. Taking full advantage of the difference in height of the plot, the architectural solution allows the creation of two floors which from two different sides become ground floors. On the upper ground floor is the infants’ area.