Η μελέτη αφορά στον επανασχεδιασμό μια διώροφης ιδιόκτητης κατοικίας με υπόγειο και σοφίτα, κατασκευασμένης τη δεκαετία του ’90 και με εμφανή στην αρχική της κατάσταση των μορφολογικών επιλογών της εποχής.
Αρχικός στόχος του σχεδιασμού ήταν η μετατροπή ενός συνόλου με αναχρονιστικό design σε μια σύγχρονη κατοικία η οποία εξυπηρετεί τις ανάγκες μιας πενταμελούς οικογένειας και προσφέρει συνθήκες και χώρους άνετης συνύπαρξης.
Η υφιστάμενη κατάσταση του κτίσματος περιλάμβανε ακανόνιστους, μη λειτουργικούς και ανεκμετάλλευτους χώρους, με συνέπεια η βασική σχεδιαστική χειρονομία να αφορά στην αναδιοργάνωση της κάτοψης και την αναβάθμιση του χώρου σε ένα σύνολο με όλους τους καθημερινούς χώρους σε ανοιχτή κάτοψη και σε άμεση συνδιαλλαγή μεταξύ τους.
Αποψιλώθηκαν οι ψευδοροφές, καθαιρέθηκαν τα δάπεδα, καθώς και οι τοιχοποιίες που περιέκλειαν το χώρο της κουζίνας, η οποία πλέον χωροθετείται σε εμφανές σημείο δίπλα από την τραπεζαρία σε σχήμα Γ. Η καθαίρεση των τοίχων επέτρεψε τη δημιουργία ενός επιπλέον δωματίου, που λειτουργεί ως ξενώνας.
“Ξύλινες διαχωριστικές κατασκευές από φυσικό δρυ ορίζουν το χώρο της κουζίνας, ενώ ένας ευθύγραμμος πάγκος με επένδυση από πλακίδια τύπου μάρμαρο σε διάσταση 1,00μ.*3,00μ. αποτελεί το σημείο συνάντησης της οικογένειας”.
Η τραπεζαρία διαμορφώνεται ως ένας ημι-προστατευμένος χώρος, τόσο από την κουζίνα όσο και από την είσοδο στην πλευρά της οποίας κατασκευάζεται ένα διαχωριστικό τοιχείο επενδυμένο με μεγάλες πλάκες Grey stone 1,00μ.*3,00μ., στο οποίο αναρτάται μια επιμήκης κονσόλα σε φυσικό ξύλο δρυός που εξυπηρετεί ως αποθηκευτικός χώρος.
Ο τυφλός τοίχος της τραπεζαρίας επενδύεται επίσης με τεχνητά πλακίδια Calacatta shine 1,00μ.*3,00μ., διατηρώντας έτσι μια σχέση με την κουζίνα και προσδίδοντας αίσθηση πολυτέλειας στο χώρο. Επιπλέον κρυφοί αποθηκευτικοί χώροι δημιουργούνται εντός των ξύλινων διαχωριστικών κατασκευών.
Η παλαιότερη ημικυκλική διαμόρφωση που συνέδεε τα δυο επίπεδα μέσω αναβαθμών ευθυγραμμίζεται και σε συνδυασμό με την προαναφερθείσα κατασκευή στην είσοδο έχει ως συνέπεια να γίνονται ευανάγνωστοι οι άξονες κίνησης από την είσοδο προς τους εσωτερικούς χώρους (σκάλα-κουζίνα-τραπεζαρία-σαλόνι).
“Το σαλόνι που βρίσκεται στη χαμηλότερη στάθμη και σε άμεση επαφή με τον εξωτερικό χώρο, ακολουθεί το μοντέρνο χαρακτήρα των υπόλοιπων χώρων καθημερινής διαβίωσης”.
Το τζάκι διατηρείται στην αρχική του θέση και επενδύεται με πλακίδια Grey stone, ενώ η γωνιά εξ αριστερών του με επένδυση φυσικού ξύλου δρυός διαμορφώνεται ως ένας ανοιχτός χώρος γραφείου.
“Στο σύνολο της κάτοψης του ισογείου το δάπεδο επιστρώνεται με ημιμασίφ πλάκες δρυός ενοποιώντας τους επιμέρους χώρους”.
Το λευκό ως κυρίαρχο χρώμα στις τοιχοποιίες λειτουργεί ως ένας ουδέτερος καμβάς αναδεικνύοντας τις επενδύσεις και τον εξοπλισμό της κατοικίας, ενώ το γκρι χρώμα της σκάλας και του τοίχου της εισόδου, σηματοδοτεί τα εν λόγω αρχιτεκτονικά στοιχεία και δημιουργεί αντιθέσεις.
* Τογλυπτικό έργο της φωτογραφίας είναι του γλύπτη Γιάννη Μανικάτη.