Μέσα στο πευκοδάσος της παραλίας Καρύδι, στην Βουρβουρού της Χαλκιδικής σχεδιάστηκε ένα εστιατόριο με δημιουργική κουζίνα βασισμένη σε σύγχρονες και παραδοσιακές μεσογειακές γεύσεις. Η βασική ιδέα ήταν να δημιουργηθεί στο υπαίθριο χώρο του εστιατορίου η αίσθηση της παραδοσιακής ελληνικής αυλής. Τα βασικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν είναι οι λευκές πεζούλες και οι ξύλινες πέργκολες με επικάλυψη από καλαμωτές.
Οι πεζούλες οριοθέτησαν τα διαφορετικά επίπεδα του υπαίθριου χώρου και τα παρτέρια των μεγάλα δέντρωνπου υπήρχαν ήδη στο οικόπεδο, δημιουργώντας καθίσματα όπως στις παραδοσιακές αυλές. Αντίστοιχα οι καλαμωτές με τη χαρακτηριστική σκιά τους, σκίασαν την περισσότερη επιφάνεια του υπαίθριου χώρου.
Το σαλόνι του εστιατορίου αναπτύχθηκε εξολοκλήρου στον υπαίθριο χώρο της τοποθεσίας περιμετρικά από τον μοναδικό κτιριακό όγκο που προϋπήρχε και θα φιλοξενούσε το χώρος της κουζίνας.
Η επιφάνεια του κτιρίου έχει επενδυθεί με ξύλο και έχουν αφεθεί μεγάλα ανοίγματα ώστε τα διαφορετικά τμήματα της κουζίνας να είναι ορατά από το χώρου του σαλονιού του εστιατορίου.
Με αυτόν το τρόπο μπορεί να παρακολουθηθεί η δημιουργία των διαφορετικών παρασκευών από τους πελάτες του εστιατορίου που ενδιαφέρονται για την διαδικασία της δημιουργικής κουζίνας.
Για τα υλικά του χώρου δημιουργήθηκε μία παλέτα με βασικά χαρακτηριστικά φυσικές υφές και χειροποίητες επεξεργασίες που συναντιούνται στην Ελλάδα και τη μεσόγειο γενικότερα.
Τριφτός σοβάς, ακανόνιστες πέτρινες πλάκες, ξύλα, καλαμωτές διαφορετικής υφής και ψάθες, συνδυάστηκαν και χρωματίστηκαν με βάση την εφαρμογή τους στο χώρο. Τα υλικά που εφαρμόστηκαν σε όγκους όπως των κτηρίων και τις πεζούλες, βάφτηκαν λευκά ενώ αυτά που εφαρμόστηκαν σε επιφάνειες όπως τα δάπεδα ή οι επικαλύψεις των στεγάστρων και τα διαχωριστικά αφέθηκαν στα φυσικά γήινα χρώματά τους.
Για το βασικό φωτισμό του χώρου μεταποιηθήκαν σε φωτιστικά, ψάθινα χειροποίητα καλάθια διαφορετικού τύπου και μεγέθους και διαφορετικών πλέξεων που κρεμάστηκαν κάτω από τις πέργολες με τις καλαμωτές.
Η διαφορετικότητα αυτή έδωσε την επιθυμητή πολυπλοκότητα στην σύνθεσή τους και δημιούργησε διαφορετικές λεπτομέρειες στον φωτισμό του χώρου όταν ήταν αναμμένα. Οι χώροι που δεν ήταν στεγασμένοι φωτίστηκαν με σειρές από απλούς λαμπτήρες κρεμασμένες από τα γύρω δέντρα όπως στις υπαίθριες γιορτές στα ελληνικά χωριά.
Τέλος, χρησιμοποιήθηκαν υφάσματα με γήινες υφές και χρώματα ή μοτίβα με παραδοσιακές αναφορές ώστε να τονίσουν με την σειρά τους την γενική αίσθηση του χώρου.