Το οικόπεδο τοποθετείται σε προάστιο της Πάτρας. Η συγκεκριμένη περιοχή χαρακτηρίζεται από τα χαμηλά μέτωπα στις πλευρές των δρόμων, το μικρό πλάτος αυτών και ο ιστός της πόλης σε αυτό το σημείο είναι αραιοκατοικημένος.
Στόχος ήταν να σχεδιαστούν δύο κατοικίες οι οποίες να απομονώνονται και να παρέχουν ιδιωτικότητα. Δημιουργήθηκε έτσι ένα ισόγειο κτήριο σε εγκάρσια διάταξη στο οικόπεδο το οποίο αποτέλεσε την κύρια κατοικία.
“Η δεύτερη κατοικία συναντάται στο τελείωμα της πρώτης σε μια μικρή υποχώρηση στο επίπεδο της όψης”.
Η κοινή τυπολογία προσαρμοσμένη στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε κατοικίας και η ενιαία αντιμετώπιση των όψεων εξασφαλίζει στη σύνθεση κοινό επίπεδο αναφοράς και αντίστοιχα κοινό αρχιτεκτονικό συντακτικό, με αποτέλεσμα να «διαβάζεται» ως ένα κτήριο αντί για δύο τελείως μεμονωμένα κτήρια.
Έτσι, δημιουργήθηκε ένα αίθριο με το δέντρο της ελιάς ως βασικό χαρακτηριστικό, το οποίο τοποθετείται στην καρδιά του κτηρίου. Στην συνέχεια, δημιουργήθηκε μια εσωτερική ιδιωτική αυλή, η οποία εισάγει φως και αέρα.
Η εισαγωγή του αιθρίου και της εσωτερικής αυλής (patio) στην οργάνωση της κάτοψης δημιουργεί δυο καθαρές ζώνες, αυτή του καθιστικού – κουζίνας – τραπεζαρίας και αυτή των υπνοδωματίων, οι οποίες συνδέονται με έναν γραμμικό άξονα κίνησης.
“Οι δύο ημιυπαίθριοι και το αίθριο που πλαισιώνουν την ζώνη του καθιστικού ενισχύουν τον διάλογο μεταξύ του εσωτερικού και εξωτερικού χώρου”.
Τα μεγάλα συρόμενα υαλοστάσια του καθιστικού έρχονται να ενισχύσουν αυτή την πρόθεση, επιτυγχάνοντας μια ολοήμερη υπαίθρια κατοίκηση. Αντιθέτως, η εσωτερική αυλή δημιουργείται για να προσφέρει ένα χώρο εκτόνωσης και ιδιωτικότητας στους χρήστες του master bedroom.
Τέλος, το ίδιο σκοπό υπηρετεί και η είσοδος της κατοικίας η οποία τοποθετείται στην πλάγια όψη και με την μνημειακή της κλίμακα σε εισάγει σταδιακά στο εσωτερικό της κατοικίας μέσα από τον ημιυπαίθριο χώρο.
Με το καδράρισμα των όψεων επιτυγχάνεται η δημιουργία ημιυπαίθριων χώρων και η ενοποίηση όλων των επιμέρους στοιχείων του κτηρίου.
Παρά τα βαριά στοιχεία του σκελετού του το κτήριο αποκολλάται από το έδαφος διατηρώντας την αυτονομία του ως σύστημα κλειστών και ανοιχτών χώρων σε σχέση με τον περιβάλλονται χώρο του χωρίς να είναι αποκομμένο από αυτόν.
Με την λιτότητα της κατασκευής, την ανάδειξη του στατικού ή δομικού ρόλου του κάθε στοιχείου και την χρήση των ακατέργαστων υλικών πρόθεσή των δημιουργών ήταν η σύνθεση ενός λειτουργικού κτηρίου, με χαρακτήρα, που να είναι αναγνωρίσιμο.
The Olea House project takes advantage of the land’s morphology and the sparsely populated urban area around it, situated in the south suburbs of Patras, less than 4 km away from the city center.
The owner’s needs for two separate houses preserving their privacy while remaining open to their surrounding area, gave birth to the architects idea of a two volume single floor building.
Both volumes share a common façade typology, both in building form and material characteristics, which blurs the boundaries between them and makes the 2 appear as 1.
A large shaped olive tree, initially positioned in the plot’s center, together with the patio drew upon the characteristics of classical Greece architecture, became a key issue and the concept of design.
The final floor plan designtransforms the patio and the tree to the «two centers» of the building, allowing, inside the first house boundaries, for the creation of two distinctive zones being connected through a linear corridor.
“The first serves its purpose for the kitchen, living room and dining room areas, while the second contains the three family bedrooms and the rest of the house facilities”.
The patio and the olive tree areas together with the presence of large openings around the building’s shell maintain the concept’s goal for an open space, two volume, yet private, building facility of two separate houses.
The position of the ground floor, lifted half a meter above the surrounding ground level, makes both volumes distinct to the human eye, yet adds to the blur boundaries between the interior and the exterior of each house.
This kind of volume treatment, together with the extensive use of fair faced concrete, transforms the building’s concrete mass and its pure geometry, and unites its characteristics both with the olive groove land and the urban area around them.