Το κτιριακό συγκρότημα της Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, είναι ένα μουσείο εικαστικών τεχνών που ιδρύθηκε το 1900, βρίσκεται στην Αθήνα και καλύπτει την περίοδο καλλιτεχνικής δημιουργίας στον ελληνικό χώρο από τα μεταβυζαντινά χρόνια μέχρι σήμερα. Οργανικά συνδεδεμένη με την Εθνική Γλυπτοθήκη, αποτελεί την μεγαλύτερη και σημαντικότερη συλλογή νεοελληνικής τέχνης, με συγκεντρωμένα περισσότερα από 15.000 έργα.

Η Εθνική Πινακοθήκη δημιουργήθηκε με βάση τη διαθήκη του νομικού και φιλότεχνου με σπουδές στην Αθήνα και το Παρίσι και ιδρυτικού μέλους της εταιρείας «Φίλοι του Λαού» Αλεξάνδρου Σούτσου (1839-1895), που κληροδότησε την κινητή και ακίνητη περιουσία του, όπως και τη συλλογή έργων τέχνης και νομισμάτων του στο κράτος, με σκοπό τη δημιουργία ενός «Μουσείου Καλών Τεχνών».  

Καθοριστικός υπήρξε ο νόμος του υπουργού Παιδείας Αθ. Ευταξία το 1897 ‘Περί ιδρύσεως Μουσείου Καλών τεχνών’, ενώ επισήμως η Εθνική Πινακοθήκη ιδρύθηκε τρία χρόνια αργότερα, στα 1900, με τον νόμο ΒΨΛΔ΄ «Περί μισθού του εφόρου της εν Αθήναις Πινακοθήκης» (10/4/1900) και το Βασιλικό Διάταγμα «Περί κανονισμού της Εθνικής Πινακοθήκης» (28/6/1900).

Τα πρώτα πενήντα χρόνια της λειτουργίας της Εθνικής Πινακοθήκης (έως το 1950) θα σφραγιστούν από την έλλειψη μόνιμης στέγης και το νομαδικό της βίο στην πόλη, αλλάζοντας ουσιαστικά τέσσερις τοποθεσίες, μέχρι να καταλήξει σε αυτή που βρίσκεται σήμερα, στο τρίγωνο των οδών Βασιλέως Κωνσταντίνου, Βασιλέως Αλεξάνδρου και Μιχαλακοπούλου.

Η Εθνική Πινακοθήκη τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια ασφυκτιούσε όλο και περισσότερο στο κτήριο του 1976, το οποίο αποτελούσε μια μικρότερη και ατελή εκδοχή του βραβευμένου σχεδίου των αρχιτεκτόνων Ν. Μουτσόπουλου, Π. Μυλωνά και Δ. Φατούρου.

Με την πάροδο του χρόνου, οι εσωτερικές ανάγκες επέκτασης και εκσυγχρονισμού του κτηρίου της Πινακοθήκης έγιναν πολύ πιεστικές λόγω του μεγάλου αποθέματος έργων (περίπου 25.000), των ανεπαρκών εκθεσιακών και αποθηκευτικών χώρων, των περιορισμένων χώρων των γραφείων διοίκησης, της έλλειψης δυνατότητας για την απρόσκοπτη λειτουργία των εργαστηρίων συντήρησης, καθώς και της βιβλιοθήκης – αρχείου του οργανισμού.   

Το 2008 το Υπουργείο Πολιτισμού διενήργησε δημόσιο διεθνή διαγωνισμό για την οριστική μελέτη του κτηρίου, ο οποίος κατέληξε στην επιλογή των γραφείων «Αρχιτεκτονική ΕΠΕ Γραμματόπουλος – Πανουσάκης» και «Δ. Βασιλόπουλος & Συνεργάτες Ε.Ε.».

Σύμφωνα με την αναδειχθείσα μελέτη, η Εθνική Πινακοθήκη μετά την επέκταση του κτηρίου της, θα αποκτήσει επιπλέον χώρους, ενδεικτικά αναφέρεται ότι θα προστεθούν εκθεσιακοί χώροι, για σύγχρονες αποθήκες  έργων τέχνης, καθώς και αμφιθέατρο 450 θέσεων. Στον χώρο κάτω από τον κήπο, κατασκευάζονται δύο υπόγειοι όροφοι, οι οποίοι θα εξυπηρετούν τα εκπαιδευτικά προγράμματα και τις αποθήκες των έργων, ενώ στο δώμα του ψηλότερου κτηρίου θα λειτουργήσει αναψυκτήριο-εστιατόριο, κατασκευασμένο από ατσάλι και γυαλί, με πανοραμική θέα.

Επίσης, ιδιαίτερη μέριμνα της μελέτης επέκτασης αποτελεί η εναρμόνιση του συγκροτήματος με τις σύγχρονες μεθόδους στατικής ενίσχυσης και αντισεισμικής άμυνας, πυροπροστασίας καθώς και πρόσβασης σε ΑΜΕΑ.

Οι αυξημένες ανάγκες του κτιρίου της Εθνικής Πινακοθήκης στην πρόληψη του κινδύνου εκδήλωσης πυρκαγιάς και η αντιμετώπιση της πυρκαγιάς σε περίπτωση που αυτή εκδηλωθεί, δημιούργησαν υψηλές απαιτήσεις κατά την σχεδίαση του κτιρίου από τους μελετητές (αρχιτέκτονα, πολιτικό μηχανικό, μηχανολόγο μηχανικό, τοπογράφο μηχανικό, γεωλόγο), τόσο στην πρόληψη όσο και στην αντιμετώπιση, της πιθανότητας εμφάνισης πυρκαγιάς.

Ιδιαίτερα σημαντικό σημείο του κτιρίου είναι τα ενεργητικά συστήματα πυροπροστασίας. Η ενεργητική πυροπροστασία ενός κτιρίου αποβλέπει στην αντιμετώπιση και καταστολή της πυρκαγιάς σε περίπτωση που αυτή εκδηλωθεί. Τα προβλεπόμενα από τον μελετητή (μηχανολόγο – μηχανικό) μέτρα αφορούν τον εξοπλισμό και τις προγραμματισμένες ενέργειες που ενεργοποιούνται, αν εμφανιστεί και κατά την διάρκεια της πυρκαγιάς.

Στο κτίριο μελετήθηκε και τοποθετήθηκε πυροσβεστικό συγκρότημα σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό πρότυπο ΕΝ12845. Με το Wilo–SiFire EN12845, οι μηχανικοί της WILO σχεδίασαν ένα τελείως νέο σύστημα για χρήση σε εγκαταστάσεις καταιονισμού. Η γνώση της εταιρείας βρίσκεται σε κάθε λεπτομέρεια γύρω από την παροχή νερού χρήσης και πυρόσβεσης. Το αποτέλεσμα είναι μια τεχνολογία, στην οποία οι μελετητές, οι εγκαταστάτες και οι τελικοί χρήστες μπορούν να βασιστούν απόλυτα.

Υψηλό περιθώριο ασφαλείας

Οι κινητήρες παρέχουν ευρύ φάσμα ισχύος από 4 έως 250 kW για παροχή από 10 έως 750 m³/h και αυτό διευρύνεται συνεχώς. Τα αποθέματα ισχύος που έχουν υπολογιστεί, διασφαλίζουν την αξιόπιστη λειτουργία ακόμη και κάτω από αντίξοες συνθήκες, ενώ οι ηλεκτροκινητήρες ανταποκρίνονται στη βαθμίδα ενεργειακής απόδοσης IE3.

Αξιόπιστη λειτουργική ασφάλεια

Όλα τα κύρια εξαρτήματα διατίθενται εις διπλούν και εξασφαλίζουν την απόλυτη αξιοπιστία των κύριων λειτουργιών, όπως του αισθητήρα πίεσης ή της εκκίνησης κινδύνου μέσω μπαταρίας.

Δομοστοιχειωτή κατασκευή

Δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε 6 παραλλαγές: 2 ξεχωριστά μοντέλα με ηλεκτρική κύρια αντλία ή κύρια αντλία πετρελαίου, το καθένα με πρόσθετη αντλία διαφυγών, καθώς και compact μοντέλα με αντλία διαφυγών και 2 κύριες αντλίες με πετρελαιοκινητήρα και ηλεκτροκινητήρα ή με 2 ηλεκτροκινητήρες. Αυτό επιτρέπει την απλή, οικονομική και προσαρμοσμένη παραμετροποίηση του προϊόντος σύμφωνα με τις συγκεκριμένες ανάγκες που προκύπτουν από τις απαιτήσεις του σχεδίου πυροπροστασίας.

Συνεχής αξιοπιστία

Μια πλάκα έδρασης με αποσβεστήρες κραδασμών που έχει σχεδιαστεί ειδικά για το Wilo-SiFire EN ελαχιστοποιεί τους κραδασμούς του πετρελαιοκινητήρα έως και 90 %, δηλαδή 40 % περισσότερο σε σύγκριση με τις συμβατικές πλάκες έδρασης. Η λειτουργία άνευ κραδασμών προστατεύει όλες τις συνδεδεμένες σωληνώσεις και μειώνει τη φθορά των εξαρτημάτων. Αυτό αυξάνει την αξιοπιστία του συνολικού συστήματος και αποτρέπει τις μακροπρόθεσμες ζημιές στο υπάρχον κτίριο.

Μέγιστη αντοχή

Στιβαρή οριζόντια αντλία με ανοξείδωτη πτερωτή AISI316 και μπρούτζινους δακτύλιους για μεγαλύτερη αντοχή και κύκλο ζωής.

Μεγάλη διάρκεια ζωής

Η βαθμονομημένη έξοδος της αντλίας, φροντίζει μέσω μίας διαδρομής παράκαμψης, να εξασφαλίσει ελάχιστη παροχή 2 % της ονομαστικής παροχής, ώστε η αντλία να προστατευθεί και σε χαμηλή παροχή. Τα ανθεκτικά υλικά του υδραυλικού τμήματος και ένα γαλβανισμένο πλαίσιο βάσης με προστασία από την οξείδωση, αυξάνουν σημαντικά το χρόνο λειτουργίας και τη διάρκεια ζωής της εγκατάστασης.

Εύκολος χειρισμός

Η οθόνη συμβόλων LC, η γνωστή «τεχνολογία κόκκινου πλήκτρου» και οι σαφείς πληροφορίες για την καταπολέμηση της πυρκαγιάς εξασφαλίζουν άριστο έλεγχο και απλό χειρισμό. Οι ρυθμίσεις για την ενσωμάτωση του συστήματος στα συστήματα διαχείρισης κτιρίου μέσω BACnet και Modbus έχουν ήδη γίνει.

Απλή συντήρηση

Ο λυόμενος σύνδεσμος επιτρέπει την εύκολη πρόσβαση στα εξαρτήματα του συστήματος, χωρίς να πρέπει να αφαιρέσετε τον κινητήρα ή το υδραυλικό τμήμα. Αυτό μειώνει σημαντικά τον χρόνο και τα έξοδα συντήρησης.

«Από την εφεύρεσή τους το 1874, τα Sprinklers έχουν γίνει το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο μέσο καθώς και η πιο αξιόπιστη μέθοδος της αυτόματης πυροπροστασίας. Σύστημα αυτόματων καταιονιστήρων νερού ανιχνεύουν την πυρκαγιά, μεταδίδουν σήμα συναγερμού και ελέγχου ή καταστέλλουν την πυρκαγιά. Λειτουργούν οπού είναι απαραίτητο, δηλαδή. Σε άμεση επαφή με την φωτιά και παρέχουν νερό αδιάλειπτα δίχως καθυστέρηση πράγμα που σημαίνει ότι τόσο το κτίριο όσο και το περιεχόμενο του μπορούν να προστατεύονται αποτελεσματικά».

(Απόσπασμα: FM GLOBAL)

Άρθρο του Νικόλαου Λειβαδάρη | Μηχανολόγου Μηχανικού | Μ.Β.Α. Design Engineer | Περιφ. Μηχανικού Πωλήσεων | Τμήμα Κτιριακών Έργων – Ξενοδοχείων & Βιομηχανίας στην εταιρεία WILO Hellas

Υποβάλλετε ένα άρθρο

Το όνομά σας *

Το email σας *

Το θέμα του άρθρου σας *