Τρεις ήταν οι βασικές και αναγκαίες προϋποθέσεις για τη μελέτη: α) Η ευελιξία των χώρων, β) Η άμεση και εύκολη πρόσβαση σε όλους τους χώρους, γ) Η ελάχιστη παρέμβαση για λόγους οικονομίας.
Ξεκινώντας εξωτερικά του κτιρίου, διευρύνονται τα παράθυρα, ενώ η είσοδος μετακινείται για να δώσει, με μια ράμπα κλίσης 5%, την εύκολη πρόσβαση σε όλους. Ένας καφέ πλάγιος όγκος, επιμηκύνει και τονίζει την είσοδο ενώ κρύβει τους καυστήρες αερίου και το σωλήνα απορροής των όμβριων υδάτων του πρώτου ορόφου.
Με την είσοδο στο κτίριο ο όγκος της ρεσεψιόν με την ιδιαίτερη φόρμα της, προσελκύει την προσοχή του κάθε επισκέπτη, ενώ το διπλό της ύψος κάνει εύκολη την πρόσβαση σε άτομα με ειδικές ανάγκες και πίσω από τον πάγκο κρύβεται ένας χώρος για την αποθήκευση των εγγράφων των πελατών. Στα δεξιά μια ντουλάπα ως βεστιάριο, ενώ στα αριστερά η αίθουσα αναμονής ολοκληρώνει το πρώτο δωμάτιο.
Το όνομα «Dr. Serafini» στο λευκό τοίχο χωρίζει το χώρο του κοινού από αυτό των πελατών. Αριστερά βρίσκεται το δωμάτιο χαλάρωσης, όπου μια διακριτική ντουλάπα εγκιβωτίζει την κουζίνα, το ψυγείο και κάθε χρήσιμο εφόδιο για την κλινική.
Δεξιά είναι το μπάνιο κατάλληλο για άτομα με ειδικές ανάγκες και μία αποθήκη ενώ ο υπόλοιπος χώρος προορίζεται για τις αίθουσες των αισθητικών επεμβάσεων.
Εμπνευσμένη πάντα από την έννοια του δέρματος που αναζωογονείται, αλλά επίσης και από μια λύση που χρησιμοποιείται στα νοσοκομεία, οι κουρτίνες είναι διατεταγμένες κατά τέτοιο τρόπο ώστε να διαιρούν τις αίθουσες σε τέσσερις ανεξάρτητους χώρους βάση των αναγκών.
Αυτή η λύση, εκτός από την ευελιξία του χώρου που μας δίνει, επιτρέπει στο φυσικό φως να περάσει, φτάνοντας και στις κεντρικές αίθουσες, αλλά κυρίως ανά πάσα στιγμή τα διάφορα μηχανήματα μπορούν να μοιράζονται μεταξύ των γιατρών που εργάζονται στις γειτονικές αίθουσες.