Με τον προσανατολισμό του κτιρίου στον βορειοδυτικό άξονα, το σχεδόν λευκό και «κλειστό» κέλυφος, απορροφά την ηλιοφάνεια, προστατεύοντας τους χρήστες της πολυκατοικίας από την βορεινή έκθεση. Στα δυτικά τα ανοίγματα αναπτύσσονται καθ’ όλο το μήκος της όψης, απορροφώντας όσο το δυνατό περισσότερο φως και θερμότητα.
Ο συνολικός όγκος μελετήθηκε σαν μία ολοκληρωμένη και αρθρωτή κτιριακή οντότητα και όχι σαν μεμονωμένα διαμερίσματα που επαναλαμβάνονται.
Η όψη που εναλλάσσεται με συμπαγή και κενά, με κάθετες, οριζόντιες και κεκλιμένες επιφάνειες, σχεδιάζει την «συνέχεια» της αρχιτεκτονικής, αφήνοντας στον επισκέπτη, την ανακάλυψη των διάφορων χώρων και της λειτουργίας του εσωτερικού του κτιρίου.