Σε έναν αµφιθεατρικό οικισµό πάνω από τον Μεσσηνιακό κόλπο, µια νέα δοµή γεννιέται από την αρχιτέκτονα Φωτεινή Καλλικούνη, µέσα από τα ερείπια µιας πέτρινης παραδοσιακής κατοικίας. Η νέα «ελαφριά» κατασκευή λειτουργεί ως ένα κατώφλι που παρέχει την πρόσβαση στα ίχνη του παλαιού σπιτιού δηµιουργώντας άνετες συνθήκες διαµονής. Ένα µεταλλικό στέγαστρο και ένα επίπεδο deck εγκαθίστανται εντός των ορίων του ερειπίου για να ορίσουν τρείς τύπους χώρων: το αίθριο, το ηµι-υπαίθριο και το εσωτερικό.
Ο σχεδιασµός εστιάζει στην επανεξέταση των διαβαθµίσεων ιδιωτικότητας, που απαιτεί η χρήση µιας θερινής κατοικίας σε αντιπαραβολή µε αυτή που προτείνει το πέτρινο ερείπιο. Ως εκ τούτου, κρίνεται απαραίτητη η αντιστροφή της υπάρχουσας τυπολογίας του σπιτιούκαι της αυλής του για να εναρµονιστεί µε τον εξωστρεφή τρόπο ζωής του σύγχρονου επισκέπτη.
“Το υπνοδωµάτιο και η ηµι-υπαίθρια κουζίνα τοποθετούνται στην πρώην αυλή της παλιάς κατοικίας µε νότιο προσανατολισµό προς τον οικισµό και θέα στη θάλασσα”.
Η δεξαµενή υδροµασάζ, ο χώρος ηλιοθεραπείας και το λουτρό περικλείονται από τους τέσσερις τοίχους της κύριας κατοικίας διατηρώντας το ενδιάµεσο τοιχίο. Περιµετρικά του µεταλλικού στεγάστρου τοποθετούνται συρόµενα πάνελ σκίασης ως φίλτρο προστασίας από τον ήλιο.
Το ερείπιο παραµένει άθικτο και η νέα δοµή δεν προσκολλάται στους τοίχους που έχουν αποσυντεθεί. Βρίσκεται εκεί µόνο για να εξασφαλίσει την διαµονή στο πέτρινο ερείπιο µε την ελάχιστη παρέµβαση, ανταποκρινόµενη στο µεσογειακό κλίµα και στις χωρικές ανάγκες του σύγχρονου παραθεριστή.