Ένα δίδυμο κατοικιών που υψώνεται στις παρυφές του Πεντελικού όρους, με δεσπόζουσα την ιδιότητα του «παρατηρητή» στο Αττικό λεκανοπέδιο. Αφορμή για την δημιουργία τους, αποτέλεσε, η επιθυμία των ιδιοκτητών να απομακρυνθούν από τον αστικό τρόπο ζωής, επιλέγοντας ένα νέο περιβάλλον με «ανάσες» στην καθημερινότητά τους.
Η σπίθα της δημιουργίας βρέθηκε στην «μοναστηριακή» αντιμετώπιση του έργου, τόσο στην επεξεργασία των όγκων, όσο και στην μορφολογία τους. Με λιτό, μάλλον ασκητικό τρόπο, δημιουργήθηκε αρχικά ο συμπαγής όγκος των κατοικιών, που διαχωρίστηκε στην συνέχεια στα δύο, διαμορφώνοντας ανάμεσά τους, με έμφαση, «το πέρασμα».
Η θέση των κτιρίων στο οικόπεδο κρίθηκε από την θέα και την αξιοποίηση του μικροκλίματος στις παρυφές του βουνού, αξιοποιώντας την ικανότητα δροσισμού των ανέμων και την ενεργειακή δυνατότητα του ηλίου. Οι όψεις χτίζονται με λιτή επεξεργασία των γεωμετρικών όγκων και αέρινα αντεστραμμένες τις στέγες, στη πρόθεση να αποδοθούν ανάλαφρες.
Στο επίπεδο της γης, οι χώροι υποδοχής, φιλοξενίας, φαγητού και διημέρευσης της οικογένειας, αρθρώνονται με εξωστρέφεια στα γύρω και σε αντίστιξη στα πάνω επίπεδα, οι χώροι ξεκούρασης και ενδοσκόπησης, συντάσσονται με τρόπο εσωστρεφή και ασφαλή. Δίδυμα κτίρια, στην πράξη, μέλη της ίδιας οικογένειας!
Ο «Οίκος», έξυπνος στη χρήση του, σκεπτόμενος και προνοητικός, με αυτοματισμούς, προσφέρει άνεση, ασφάλεια κι ενέργεια με σύνεση, ισορροπώντας άνθρωπο και φύση.
Μια κατοικία στην πόλη, συνεισφορά στο αστικό δημόσιο περιβάλλον, μιας και οι όψεις των κτιρίων ανήκουν σε όλους μας. Μια κατοικία χώρος «σκηνικό, μες στο οποίο προβάλλονται οι συμπεριφορές, οι σκέψεις και τα αισθήματα των όσων την βιώνουν. Μια κατοικία, άσκηση της ίδιας της ζωής…