Η Μπλε Πολυκατοικία (1933) αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά κτίρια του ελληνικού μοντερνισμού και είναι το κτίριο για το οποίο είναι κυρίως γνωστοί οι δημιουργοί του, ο αρχιτέκτονας Κυριακούλης Παναγιωτάκος και ο ζωγράφος Σπύρος Παπαλουκάς. Είναι το κτίριο για το οποίο ο Λε Κορμπυζιέ κατά την επίσκεψη του στην Αθήνα σχολίασε «c’ est tres beau».
Η εσοχή δημιουργεί μια αλληλουχία υπαίθριων και ημιυπαίθριων χώρων κατά μήκος της όψης του, στους οποίους βλέπουν οι κύριοι χώροι του διαμερίσματος, ενώ οι βοηθητικοί βλέπουν προς τον ακάλυπτο και το «κλιμακοστάσιο υπηρεσίας».
Οι χώροι διημέρευσης διατάσσονται γύρω από το χωλ εισόδου, στο οποίο ο Παναγιωτάκος έδωσε κεντροβαρικό ρόλο στην οργάνωση της κάτοψης των διαμερισμάτων του κτιρίου.
Στο διαμέρισμα, είχε προηγηθεί μία ανακαίνιση προ δεκαπενταετίας κατά την οποία αποξηλώθηκαν η αυθεντική κουζίνα, το λουτρό και το WC και προστέθηκε το τζάκι.
Έγινε λεπτομερής καταγραφή του διαμερίσματος και των αυθεντικών αρχιτεκτονικών στοιχείων του, τα οποία αποκαταστάθηκαν, ενώ παράλληλα μελετήθηκαν μικρής κλίμακας επεμβάσεις που αναβαθμίζουν τη λειτουργική συνοχή και την ενεργειακή συμπεριφορά του διαμερίσματος.
Βασική χειρονομία αποτέλεσε η μετατροπή της κουζίναςαπό βοηθητικό σε ζωτικό χώρο του διαμερίσματος με το «άνοιγμά» της προς την κατοικία σε δύο κατευθύνσεις, προς το χωλ εισόδου και το διάδρομο του διαμερίσματος.
Συγχρόνως είναι ένα πολύ έντονο στοιχείο του εσωτερικού του κτιρίου, καθώς κάθε κύριος χώρος έχει εξωτερικά ανοίγματα σε όλο το πλάτος της μίας του πλευράς.