Το κτίριο κατοικιών «ΤΗΕ WAVE», σχεδιάστηκε από την εταιρεία Potiropoulos+Partnersμετά από τη διενέργεια «κλειστού» αρχιτεκτονικού διαγωνισμού. Το τοπιακό ανάγλυφο, στο οποίο εντάσσεται η σύνθεση, θυμίζει «πίνακα κυμάτων» που μεταλλάσσεται συνεχώς, άλλοτε σχηματίζοντας μοναδικές γήινες μορφές και άλλοτε συνομιλώντας με την αέναη κίνηση του νερού.
Ο σχεδιασμός αποδίδει την τρισδιάστατη επεξεργασία των φυσικών αυτών αναδιπλώσεων παρουσιάζοντας μία δυναμική μορφή, που μοιάζει να πάλλεται, να περιστρέφεται ή να λυγίζει, δείχνοντας από οποιαδήποτε οπτική γωνία διαρκώς μεταβαλλόμενη.
“Το κτίριο κατοικιών «ΤΗΕ WAVE» εφάπτεται στο ανατολικό όριο του γκολφ της Γλυφάδας”.
Κατά την σύνθεση προσεγγίστηκε η οργάνωση δύο συνδεδεμένων όγκων, σε ενιαία δομή, παράλληλων προς τη μεγάλη πλευρά του οικοπέδου, που συνδιαλέγονται με τα φυσικά χαρακτηριστικά του Τόπου και τη θέα.
“Προτεραιότητα της σύνθεσης αποτέλεσε ο χειρισμός των ορίων που ιεραρχούν κινήσεις, στάσεις, ποιοτικές διαφοροποιήσεις”.
Οι εναλλαγές του φυσικού φωτός στις πτυχώσεις της κτιριακής μάζας, η κοντινή και η μακρινή θέα και οι μεταμφιέσεις του τοπίου ανάλογα την εποχή, εγκαθιστούν ένα σύνολο διαδραστικών σχέσεων αποτελώντας τον κύριο παράγοντα διαμόρφωσης του αρχιτεκτονικού συντακτικού.
Έτσι, ακολουθώντας το τοπιακό πανόραμα, η εσωτερική δομή παραθέτει διαφορετικές, αλληλο-συσχετιζόμενες όμως προτεραιότητες θεάσεων και χωρικών ρόλων.
Η οργανωτική προσέγγιση διαπραγματεύεταιτον διάλογο ανάμεσα στο κτίριο και το τοπίο, ταξινομώντας το εσωτερικό του σε περιοχές συνεύρεσης ή περισσότερο ιδιωτικές, σε αντίστοιχες εξωστρεφείς είτε εσωστρεφείς, σε «καθημερινές» ή «έκτακτες», που αναλογούν στις διαβαθμίσεις της θέας και του χώρου.
Το κτίριο αναδεικνύεται με τον τρόπο αυτό σε διαμεσολαβητή ανάμεσα στον χρήστη και το περιβάλλον, σε έναν καμβά αφηγήσεων πάνω στο οποίο συναντώνται ποικίλες ροές διερευνήσεων.
Ο μικρόκοσμος που γεννιέται παρέχει μία σύνθετη εμπειρία που σχετίζεται με το τεχνητό στοιχείο και το φυσικό, το πρώτο πλάνο και το φόντο, με το οικείο και το μη οικείο, διεγείροντας αισθήσεις και συναισθήματα που αντιστοιχούν στην ατμόσφαιρα της στιγμής.
Στο «ταξίδι» αυτό εμπειρίες, χώροι και υλικότητα διασταυρώνονται μεταξύ τους, άλλοτε ως παράλληλα γεγονότα και άλλοτε συμπληρωματικά.
“Ένα γήινο υλικό και ένα «μη υλικό» ― μάρμαρο και γυαλί ―μοιράζονται στο κέλυφος του κτιρίου περιγράφοντας τη μετάβαση από το φυσικό στο κτισμένο”.
Χρησιμοποιώντας μια λιτή κατασκευαστική έκφραση, το αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο διερευνά τον συνδυασμό τους, την υφή, το χρώμα, την αντίδρασή τους στο φως. Προκύπτει έτσι μία μορφή «εν κινήσει», που αποτελεί την εξισορρόπηση όλων αυτών των σχέσεων αναδεικνύοντας την συνολική λογική του σχεδιασμού.