Το αρχιτεκτονικό γραφείο Katerina Valsamaki Architects, κατάφερε να μεταμορφώσει ένα παλιό διώροφο νεοκλασικό σπίτι στα Εξάρχεια, σε μια σύγχρονη κατοικία, συνδυάζοντας την αίγλη του διατηρητέου / νεοκλασικού, με τις ανέσεις και τις καθαρές αρχιτεκτονικές γραμμές του νέου κτίσματος.
Η μονοκατοικία, εμβαδού 237 τ.μ., βρίσκεται στην οδό Πλαπούτατων πυκνοδομημένων Εξαρχείων, κοντά στην πολύβουη λεωφόρο Αλεξάνδρας και στεγάζει τις ανάγκες μιας μικρής οικογενείας.
Μία διώροφη νεοκλασική κατοικία χτισμένη πριν το 1923, καταλάμβανε εξ’ ολοκλήρου το μικρό οικόπεδο, εμβαδού 117 τ.μ., με μοναδική όψη στο στενό δρόμο, πλαισιωμένη από τους ψηλούς, συμπαγείς όγκους των γειτονικών κτιρίων.
Σύμφωνα με τους ειδικούς όρους δόμησης που ισχύουν για τα διατηρητέα κτίρια, παρέμεινε προς τον δρόμο, ένα τμήμα του διώροφου νεοκλασικού που επισκευάστηκε και αποκαταστάθηκε, ενώ στο πίσω μέρος του οικοπέδου χτίστηκε ένα νέο τετραώροφο κτίριο, πολύ μικρής κάλυψης – μόλις 47,5 τ.μ.
Το καινούργιο κτίσμα συνυπάρχει αρμονικά με το νεοκλασικό αποτελώντας ένα παράδειγμα, για το πώς, ένα νεοκλασικό κτήριο μπορεί να διατηρηθεί και ταυτόχρονα να ενταχθεί στον σύγχρονο πολεοδομικό ιστό.
“Στο επίπεδο του αιθρίου – ισόγειο για τη νέα κατοικία και ταυτόχρονα πρώτος όροφος για το διατηρητέο, οργανώνονται οι χώροι διημέρευσης, με την αυλή να αποτελεί την άμεση προέκτασή τους”.
Το τμήμα του νεοκλασικού κτιρίου φιλοξενεί την κουζίνα και την τραπεζαρία του σπιτιού, ενώ στο νέο κτίριο βρίσκεται ο διώροφος χώρος του καθιστικού, με ένα μικρό γραφείο στον εσωτερικό εξώστη.
Η διαφάνεια της γυάλινης κατασκευής του διαδρόμου καθώς και τα μεγάλα, ενιαία ανοίγματα, που καταλαμβάνουν όλο το ύψος και πλάτος του καθιστικού, δημιουργούν μια οπτική αλλά και πραγματική διεύρυνση του χώρου.
“Στην αίσθηση της συνέχειας του εσωτερικού με τον εξωτερικό χώρο συντείνει η ενιαία επίστρωση όλων των δαπέδων με ξύλο”.
Οι υπόλοιποι χώροι της κατοικίας, ένα μεγάλο βεστιάριο και ένα υπνοδωμάτιο με τα λουτρά τους, οργανώνονται στο νέο κτίριο, σε δύο επίπεδα πάνω από το διώροφο καθιστικό, ενώ στο ισόγειο του παλαιού κτιρίου και προς το δρόμο, βρίσκεται ο ξενώνας με δική του ανεξάρτητη είσοδο.
Σε όλο το κτήριο υιοθετήθηκε μία ενιαία αισθητική αντιμετώπιση, εφόσον κύρια επιδίωξη ήταν το διατηρητέο κτίσμα και η νεόδμητη κατασκευή να αποτελούν μία ενιαία, λειτουργική κατοικία προσαρμοσμένη στις σύγχρονες ανάγκες διαβίωσης.
Η οργάνωση των χώρων του σπιτιού εξασφαλίζει στους ενοίκους του, ένα προστατευμένο και ήσυχο περιβάλλον, χωρίς να το αποκόπτει από τη γειτονιά. Η κατοικία συμμετείχε στην Έκθεση «H κατοικία στην Ελλάδα από τον 20ο στον 21ο αιώνα» που διοργανώθηκε το 2009 στο μουσείο Μπενάκη υπό την αιγίδα του ΕΙΑ.