Ο υπαίθριος αστικός χώρος αποτελεί τον πυρήνα σχεδιασμού μιας πόλης καθώς συμβάλλει στη διαμόρφωση του αστικού τοπίου διατηρώντας μια ισορροπία μεταξύ του φυσικού και του δομημένου περιβάλλοντος. Αναμφίβολα, το ποσοστό των χώρων πρασίνου αποτελεί έναν παράγοντα για την αξιολόγηση του αποδοτικού σχεδιασμού που οδηγεί στην βελτίωση του βιοτικού επιπέδου μιας πόλης.
Η εξέλιξη των πόλεων ως προς τη δομή και τη μορφή τους, έχει οδηγήσει, σήμερα, στην ύπαρξη αστικών συνόλων μη συνδεδεμένων σε μεγάλο βαθμό με το φυσικό περιβάλλον. Η έντονη αστικοποίηση και η άναρχη δόμηση του 20ου και 21ου αιώνα έχουν συντελέσει στην αισθητή μείωση του ανοικτού αστικού πράσινου χώρου. Οι υπάρχοντες χώροι πράσινου είναι κατακερματισμένοι και ασύνδετοι, τόσο μεταξύ τους όσο και με τον αστικό ιστό, ενώ η λειτουργική τους αξία και ο ρόλος τους ως υποδομή και χωρικός – αισθητικός σκελετός των πόλεων εξασθενεί συνεχώς. Καθημερινά, οι επιπτώσεις της έλλειψης οργανωμένου δικτύου πρασίνου αντανακλώνται εξίσου στο περιβάλλον, την κοινωνία και την οικονομία, τα τρία αλληλένδετα συστατικά κάθε σύγχρονης πόλης.
Κατά συνέπεια, επιτακτική είναι η συνειδητοποίηση των ωφελειών που οι χώροι αστικού πρασίνου δύνανται να παρέχουν στην ευημερία των πόλεων και των πολιτών. Η ύπαρξη χώρων πρασίνου εντός του αστικού ιστού επηρεάζει θετικά όλους τους τομείς της αστικής διαβίωσης, συμβάλλοντας στη διατήρηση της αειφορίας, στην προστασία της βιοποικιλότητας, στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, συντελώντας έτσι στην ψυχική και σωματική υγεία των δημοτών της κάθε πόλης. Πιο συγκεκριμένα, οι χώροι πρασίνου βελτιώνουν σημαντικά την ποιότητα του αέρα, και φιλτράρουν τους αέριους ρυπαντές. Επιπλέον, συμβάλλουν στη μείωση της αστικής θερμονησίδας, γεγονός σημαντικό για τις μεσογειακές πόλεις, ενώ παράλληλα μειώνουν αισθητά το κίνδυνο πλημμυρών. Αξιοσημείωτη είναι και η συμβολή τους στην αναψυχή, στην αισθητική αναβάθμιση των πόλεων αλλά και στην οικονομία καθώς μέσω κατάλληλου σχεδιασμού και προγραμματισμού μπορούν να δώσουν ώθηση στην οικονομική δραστηριότητα των πόλεων.
Η διαμόρφωση και επέκταση των χώρων πρασίνου μακροπρόθεσμα οδηγεί σε θετικά οικονομικά αποτελέσματα στις γειτνιάζουσες περιοχές, καθώς αυξάνεται η αξία της γης και των κατοικιών, και ως εκ τούτου, δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Παρόλα αυτά, η οικονομική διάσταση του αστικού πρασίνου δύσκολα μπορεί να αποτιμηθεί με οικονομικούς όρους, δεδομένου ότι αποτελούν «δημόσιο αγαθό» και δεν έχουν αγοραία τιμή.
Γενικά διαπιστώνεται, ότι ο βαθμός επιρροής του πρασίνου στον αστικό ιστό εξαρτάται από τον αποδοτικό και ευέλικτο σχεδιασμό του τοπίου, τις δημιουργούμενες σχέσεις αλληλεπίδρασης μεταξύ δομημένου και φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και την ορθή διαχείριση του περιβάλλοντος από τους χρήστες και τις διοικούσες αρχές. Ως εκ τούτου, οι χώροι πρασίνου δεν λειτουργούν ως «κενά» μέσα στο δομημένο περιβάλλον αλλά δύναται να αποτελέσουν κοιτίδες του «ευ ζη» των πολιτών.
Συμπερασματικά, είναι εύλογη η διαπίστωση ότι οι σύγχρονες τάσεις του αστικού σχεδιασμού οφείλουν να προτάσσουν τους χώρους πρασίνου ως κύριο στρατηγικό εργαλείο στην προσπάθεια ένταξης χρήσεων αναψυχής και πολιτισμού στον αστικό ιστό και στη διατήρηση και προστασία της φύσης. Η υιοθέτηση μιας οικολογικής προσέγγισης σχεδιασμού και διαχείρισης των χώρων πρασίνου συνηγορεί στην εξασφάλιση καλύτερου περιβαλλοντικά και αισθητικά αστικού χώρου.
Άρθρο της Βασιλικής Παπαδοπούλου | Διπλ. Αρχιτέκτονα Μηχανικού, MSc | Εταιρεία Delta Engineering – Σύμβουλοι Μηχανικοί | Τομέας Μελετών & Αδειοδοτήσεων Δημοσίων Έργων
Ενδεικτική Βιβλιογραφία:
Γοσποδίνη Α., Μπεριάτος Η. (2006). Τα νέα αστικά τοπία και η ελληνική πόλη. Εκδόσεις Κριτική. Αθήνα.
Λιονάτου Μ. (2008). Αρχιτεκτονική τοπίου και δίκτυα πρασίνου στα σύγχρονα αστικά κέντρα. Δυνατότητες και προοπτικές – μεθοδολογία και εφαρμογή. Το παράδειγμα της Λάρισας. Διδακτορική Διατριβή. Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Γεωπονική Σχολή. Τομέας Οπωροκηπευτικών και Αμπέλου. Θεσσαλονίκη.
Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Delta Engineering (blog) | Photo © Pexels