Ένα διαμέρισμα του β’ ορόφου υφιστάμενης πολυκατοικίας, στην απόλυτα προνομιακή θέση απέναντι από το Μουσείο της Ακρόπολης, ζητήθηκε από τους ιδιοκτήτες του να ανακαινιστεί πλήρως.
Η παλαιότητα τόσο των υλικών όσο και του ύφους στο λειτουργικό μοντέλο του διαμερίσματος, αλλά και το νέο εντελώς διαφορετικό λειτουργικό διάγραμμα που απαιτεί η χρήση του χώρου από επισκέπτες βραχείας παραμονής, οδήγησε εξ αρχής στην πλήρη αποξήλωσήτου και την εκ νέου χάραξη των επιμέρους περιοχών με στόχο ένα σύγχρονο διαμέρισμα.
Η νέα σύνθεση βασίστηκε στο γεγονός ότι η θέα είναι μοναδική και αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του διαμερίσματος. Συνέπεια αυτού είναι ότι πρέπει η χάραξη να τονίζει και να αναδεικνύει τη θέα, ικανοποιώντας ταυτόχρονα τις ανάγκες του χρήστη για ιδιωτικότητα στο χώρο του.
Η διαμπερότητα και η τραπεζοειδής κάτοψη ως βασικά χαρακτηριστικά του χώρου οδήγησαν στην επιλογή της χωροθέτησης της κύριας σουίτας στο τμήμα της πρόσοψης, καθοριστική για την οργάνωση του υπόλοιπου διαμερίσματος.
Έτσι, όλη η πρόσοψηκαταλαμβάνεται από έναν ενιαίο χώρο ύπνου και καθιστικού και η δυνατότητα της ιδιωτικότητας και απομόνωσης εξασφαλίζεται με ένα κρυφό τρίπτυχο συρόμενο πανελ από λευκή λάκα που προαιρετικά διαχωρίζει τις δυο ενότητες.
Στο πίσω τμήμα διαμορφώθηκε μια μικρότερη σουίτα με επίσης δικό της μπάνιο και ο χώρος της κουζίνας άλλαξε εντελώς θέση ώστε να είναι τμήμα του κοινόχρηστου ανοιχτού χώρου εισόδου καθιστικού και να έχει δυνατότητα φυσικού φωτισμού.
Έτσι η πλάτη του πάγκου είναι καθρέπτης ενώ ένα μεγάλο άνοιγμα με τζάμι και στόρια στον τοίχο που το πίσω δωμάτιο γειτνιάζει με την κουζίνα κάνει αντιληπτό όλο το χώρο μπαίνοντας στο διαμέρισμα.
Ταυτόχρονα δημιουργεί μια αίσθηση ότι το πίσω το μέροςτου διαμερίσματος διατηρεί το ενιαίο του χώρου παρά την διαμερισμάτωση και τη διαφορετική χρήση.
Από αισθητικής πλευράς και διακόσμησης το διαμέρισμα διαφοροποιείται σχετικά παρά την ενιαία συνθετική του λογική. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι το σφηνοειδές τμήμα της πίσω πλευράς που βλέπει προς τον μικρό ακάλυπτο, είναι από μόνο του πιο σκοτεινό και στενό σε αντίθεση με το μπροστινό άνετο ευάερο και ευήλιο με άπλετη θέα χώρο.
Ενισχύοντας με επιπλέον στοιχεία αυτήν την αίσθηση ώστε να αποτελεί πλέον και πρόθεση της διακόσμησης, επιλέχθηκαν σκούρα χρώματα όπως καφέ λάκα για τη κουζίνα και μαύρα για το δωμάτιο και η ψευδοροφή κατασκευάστηκε χαμηλότερα από ότι στο τμήμα της μπροστινής σουίτας.
Αντίθετα, στη δεύτερη το λευκό επικρατεί σε τοίχους και έπιπλα καιμαζί μια αίσθηση αέρινου και καθαρού με το φυσικό φως που λούζει το δωμάτιο και τηνημιδιάφανη λευκή κουρτίνα που καλύπτει όλον τον τοίχο της πρόσοψης.
Μια customade ταπετσαρία καλύπτει όλο τον τοίχο πάνω από τα κρεβάτια. Στη μεν μπροστινή σουίτα η ταπετσαρία είναι λευκή με αφηρημένο μοτίβο θέλοντας να τονίσει την καθαρότητα και να βάλει μια κίνηση, σαν τρίτη διάσταση, ενώ στην πίσω σουίτα η ταπετσαρία ακολουθεί το ύφος του υπόλοιπου χώρου και κάνει την πλήρη αντίθεση με το μπροστά, όντας μαύρη με μοτίβο λευκό.
Κρυφοί φωτισμοί, επιδαπέδια φωτιστικά, σποτ και επίτοιχα διακοσμητικά έργα τέχνης επιλέχθησαν με προσοχή για να δώσουν έναν καλλιτεχνικό χαρακτήρα σε έναν χώρο που λόγω της ιδιαιτερότητας των χρηστών του, θα έπρεπε να αποκτήσει ταυτότητα από την αρχή και να είναι φιλικός και ευχάριστος σε όποιον τον επισκέπτεται.
Παρόλα αυτά, δεν επιδιώχθηκε η ύπαρξη ακριβώς «σπιτικού» ύφους αλλά περισσότερο η αίσθηση μιας σουίτας πολυτελείας σε ένα ωραίο ξενοδοχείο που προσφέρει ταυτόχρονα τη θέα και την απόλυτη ιδιωτικότητα ενός διαμερίσματος σε απόσταση επαφής από το πιο διάσημο σημείο της πόλης.