Μια ισόγεια μονοκατοικία του ’50, που είχε υποστεί ενδιάμεσες προσθήκες και βελτιώσεις, ανακαινίσθηκε πρόσφατα για να στεγάσει νέα μέλη, μια τετραμελή οικογένεια.
Το αχανές και άμορφο καθιστικό, επιμερίστηκε σε ενότητες με τοιχώματα από ερμάρια και βιβλιοθήκες. Η μορφές τους διασφαλίζουν την οπτική διαπερατότητα, ενώ το περιορισμένο ύψος τους τα καθιστά άμεσα χρηστικά αφήνοντας την οροφή αδιάσπαστη να διατρέχει τους χώρους.
Πλωτό ξύλινο δάπεδο υπερύψωσε το καθημερινό κατά μια βαθμίδα ώστε να γίνει συνεπίπεδο με την κουζίνα που επανασχεδιάστηκε. Το μεγάλο λουτρό με τη γειτονική αποθήκη μετατράπηκαν σε παιδικό υπνοδωμάτιο, ενώ νέο κοινόχρηστο λουτρό διαμορφώθηκε στη θέση του λεβητοστασίου που καταργήθηκε.
Η θέρμανση του κτιρίου με καυστήρα πετρελαίου αντικαταστάθηκε με αντλία θερμότητας εναλλάκτη αέρα-νερού. Τα κουφώματα αλουμινίου αντικαταστάθηκαν με νέα καταλληλότερα, ενώ στους τοίχους συμπαγούς οπτοπλινθοδομής του παλαιότερου τμήματος προστέθηκε σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης.
Στον κήπο, που βρισκόταν σε εγκατάλειψη, διαμορφώθηκαν πορείες και στάσεις με κυβόλιθους, ενώ ο παιδικός ποδηλατόδρομος και η θέση για κούνιες στρώθηκαν με πατημένο χώμα.
Το υπόλοιπο τμήμα οργανώθηκε σε περιοχές με οπωροφόρα δένδρα, λαχανόκηπο, αρωματικές πόες, ξηρόφυτα και άλλα καλλωπιστικά φυτά. Το κτίριο είναι σήμερα «εμβαπτισμένο» στο πράσινο.