Ο χώρος, σχεδιάστηκε από την αρχιτέκτονα Μαρία Ρεΐζη, με σκοπό να μυήσει τα παιδιά και τους εφήβους στον κόσμο της επιστήμης μέσω εργαστηρίων και βιωματικής μάθησης, αξιοποιώντας τη δημιουργική διαδικασία της εκπαιδευτικής προσέγγισης STEAM (Science / Technology / Engineering / Art / Mathematics).
Ο σχεδιασμός του βασίστηκε στην ιδέα της ενσωμάτωσης ενός εργαστηρίου επιστημών παλιάς εποχής με μια σύγχρονη μαθητική τάξη. Γι’ αυτό, οι δραστηριότητες αυτές εντάχθηκαν σε έναν κοινό χώρο. Στο εσωτερικό, επιλέχθηκε χρωματική αντίθεση με κυρίαρχη τη διχρωμία παλιάς σχολικής αίθουσας στις επιφάνειες.
Η όψη του χώρου, που βλέπει προς έναν πολυσύχναστο δρόμο της πόλης, αποτελείται από ημιδιαφανή στοιχεία, όπως οι διάτρητες μεταλλικές επιφάνειες και τα ημιδιαφανή υαλοπετάσματα. Αυτά εξασφαλίζουν την εσωστρέφεια και την ιδιωτικότητα της τάξης, χωρίς να περιορίζεται η αμφίπλευρη διάχυση του φωτός. Παράλληλα, αδιαφανή στοιχεία, όπως η βελούδινη κουρτίνα, επιτρέπουν την πλήρη συσκότιση του χώρου για χρήση προβολέα κατά την διδασκαλία.
Οι υπερμεγέθεις εικόνες μικροσκοπίου στα υαλοπετάσματα της μεταλλικής κατασκευής της βιτρίνας, το πρόπλασμα ανθρώπινου σώματος ως κεντρικό της στοιχείο και η μεγάλων διαστάσεων πόρτα εισόδου steampunk αισθητικής καθορίζουν την σχέση περιεχόμενου και μορφής. Αυτά τα στοιχεία τονίζουν τη σχεδιαστική επιθυμία να αποκαλυφθεί ένα ρετρό-φουτουριστικό εργαστήριο.
English description: The space was created, by architect Maria Reizi, with the aim of introducing children and teenagers to the world of science through workshops and experiential learning, utilizing the creative process of the STEAM (Science / Technology / Engineering / Art/Mathematics) educational approach.
Its design was based on the idea of combining an old-fashioned science laboratory with a modern classroom. For this reason, these activities were integrated into a shared space. Inside, a color contrast was chosen, with the dominant tones reflecting an old classroom.
The facade, which faces a busy city street, consists of semi-transparent elements, such as perforated metal panels and semi-transparent glass partitions. These ensure the inward focus and privacy of the classroom without restricting the mutual diffusion of light. At the same time, opaque elements, such as the velvet curtain, allow complete darkening of the space facilitating the use of a projector for teaching purposes.
The oversized microscope images on the glass partitions of the metal structure of the showcase, the anatomical model as the central element of the display and the large steampunk-style entrance door define the relationship between content and form. These elements highlight the design intention to reveal a retro-futuristic laboratory.