Η αρχιτέκτονας Μαρία Βιδάλη ανέλαβε τον επανασχεδιασμό των εσωτερικών χώρων και επίπλων ενός καταστήματος ρούχων και αξεσουάρ, στο νησί της Τήνου, που προϋπήρχε με εντελώς διαφορετικό σχεδιασμό, αρχιτεκτονικά στοιχεία και υλικά.
Ο διάλογος με τον πελάτη έφερε στην επιφάνεια αφηγήματα με ήχους, υφές, μυρωδιές, εικόνες και συναισθήματα όταν ακόμα ο παππούς της ιδιοκτήτριας του καταστήματος ζούσε και εργάζονταν στον ίδιο χώρο φτιάχνοντας και επιδιορθώνοντας σανδάλια.
«Συχνά δούλευε στο σκοτάδι, στο πατάρι ενώ ακούγονταν μόνο ο κτύπος του σφυριού του πάνω στη μεταλλική, υποστηρικτική βάση. Φαινόταν μικροσκοπικός, καθισμένος με τα άσπρα του μαλλιά, στη μέση ή προς τα δεξιά του δωματίου, περιτριγυρισμένος από ατελειώτα παπούτσια ενώ το μόνο φωτεινό σημείο ήταν η επιφάνεια που δούλευε».
“Το αφήγημα αυτό έγινε η ιδεα μέσα σε ένα χώρο τόσο μικρό και αρχικά σκοτεινό, τμήμα του συμπαγούς ιστορικού κέντρου της Τήνου, με ιστορία πολύ παλαιότερων χρήσεων”.
Το δάπεδο επικαλύφθηκε με τσιμεντοκονία, τα έπιπλα είναι όλα μεταλλικά, οι κρεμάστρες στηριγμένες στην παλιά οροφή που προυπήρχε και είχε ήδη επικαλυφθεί από την προηγούμενη χρήση και στην οποιά πλέον δημιουργείται η σχησμή όπου βγαίνει ο φωτισμός για τα ρούχα.
Το μπλε χρώμα στον τοίχο της σκάλας προς το πατάρι – αποθηκευτικός χώρος του καταστήματος -επιχειρεί να ξεγελάσει την αντίληψη μας για τον χώρο, ο οποίος αν και αρκετά μικρός αποκτάει μια νέα προοπτική / βάθος μέσω του χρώματος. Τα κρεμασμένα ρούχα περιβάλλουν τον χώρο του καταστήματος, ενώ συγχρόνως δημιουργούν κατεύθυνση στον χώρο, γίνονται η βιτρίνα του, η όψη του και η ταυτότητα του.
English description: The project ‘Metal meets Concrete’, by Architect Maria Vidali, concerns the architectural design of an interior space with furnishings for clothing and accessories, in a pre-existing store with a completely different atmosphere, which can be found in the historical center of Tinos Island, Greece.
Conversations with her client brought to the surface stories about the sounds, textures, smells, images and emotions from the time when the store-owner’s grandfather was still living and working in this location, making and repairing sandals: “He often worked in the attic in the dark, the only sound, his hammering on the metal last. He looked tiny with a crown of white hair in the middle of the room, surrounded by a sea of shoes while the only bright spot was the surface he worked on”.
“This narrative became the inspiration around how to create in such a small and initially dark space, a small part of the dense, historical center of Tinos, with numerous previous uses”.
The floor has been resurfaced in cement, the furniture is all in metal, the clothing rackshang from the old existing roof which is now covered but with slits created for lighting focus on the clothes.
The blue coloron the wallof the staircase leading to the attic-storage space deceives our perception of the space, which although small acquires greater depth through color. The hanging clothes surround the space of the store while at the same time creating direction through the space, and becoming its showcase, appearance and identity.