Το project στο Φιλίζι της Πάρου περιλαμβάνει τέσσερις κατοικίες σε δύο γειτονικά οικόπεδα. Το πρώτο δεδομένο αφορά αυτήν ακριβώς τη γειτνίαση, καθώς επιτρέπει την μεταβολή των ορίων ανάμεσα στα δύο οικόπεδα, κρατώντας το εμβαδόν τους σταθερό.
Βασική επιδίωξη της μελέτης ήταν να σχεδιαστούν τέσσερις κατοικίες ανεξάρτητες αλλά ταυτόχρονα ενταγμένες σε ένα κοινό αρχιτεκτονικό σύνολο.
Για το λόγο αυτό ακολουθείται μία λογική χαράξεων που ακολουθεί το φυσικό ανάγλυφο και την ακτογραμμή, σαν ένα γενικό σύστημα που περιμένει επιπλέον δεδομένα για να αποκτήσει την τελική του μορφή.
“Ο άξονας του κτιριακού όγκου χωρίζεται σε επιμέρους τμήματα που αντιστοιχούν σε κάθε μια κατοικία, ώστε κάθε κατοικία να καδράρει ένα ξεχωριστό σημείο στον ορίζοντα”.
Παράλληλα η επίλυση της κάθε κατοικίας εξακολουθεί να ακολουθεί την ιεράρχηση της θέας, προσαρμόζοντας τους όγκους και τα επίπεδά της προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η κίνηση προς την κατοικία και η κύρια είσοδος σε αυτήν, γίνεται πάντα από την πίσω πλευρά, διαμορφώνοντας μέσω των πέτρινων τοίχων προφυλαγμένες ιδιωτικές αυλές και χώρους εισόδου.
“Η σχέση με τη θάλασσα και τη θέα εντείνεται ακόμη περισσότερο, μέσα από τις ιδιωτικές πισίνες που οδηγούν το βλέμμα προς τα σημεία αναφοράς, αναμειγνύοντας το νερό της πισίνας με τον ουρανό και τη θάλασσα”.
Ο εξωτερικός υπαίθριος και στεγασμένος χώρος χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Το χαρακτηριστικό των παραθεριστικών κατοικιών είναι ότι η ζωή εκτυλίσσεται κατά κανόνα σε αυτούς τους εξωτερικούς χώρους.
Αυτές περιλαμβάνουν το τραπέζι που θα πάρουν πρωινό, το μεσημεριανό γεύμα και τον πιο προφυλαγμένο χώρο για τη σιέστα, μέχρι το απογευματινό και βραδινό χώρο διημέρευσης.
Οι φυτεύσεις ενισχύουν την τοπογραφία και τη ροϊκότητα του κτιριακού συνόλου, μέσω της χρωματικής διαβάθμισης στη χαμηλή βλάστηση από βότανα και αρωματικά φυτά του μεσογειακού τοπίου.
Το εσωτερικό περιγράφεται από μία χρωματική παλέτα που κινείται σε διάφορες διαβάθμισης τονικότητας του γκρίζου χρώματος και φυσικά του λευκού, που αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, σαν ένας καμβάς πάνω στον οποίο προβάλλονται το μπλε του ουρανού υπό το θερμό φως του ήλιου.
Ταυτόχρονα, στοιχεία από τις παραδοσιακές τέχνες που εξασκούνταν διαχρονικά στο νησί, όπως το λαμπερό λευκό παριανό μάρμαρο, τα κεραμικά και τα ψάθινα πλεκτά αντικείμενα αποκτούν πρωταγωνιστικό ρόλο στη σύνθεση των διαφορετικών υλικών, χρωμάτων και υφών του εσωτερικού χώρου.