Η έννοια του «παντοπωλείου» συχνά ταυτίζεται με αίσθηση του στοιβάγματος προϊόντων σε ράφια και τη συνέπεια στην επανάληψη. Αυτά τα χαρακτηριστικά αποτελούν την πηγή έμπνευσης στη ταυτότητα του χώρου. Ωστόσο οι έννοιες αυτές μεταφέρονται στον χώρο με ένα πιο αφαιρετικό και όχι τόσο άμεσο τρόπο.
Το εστιατόριο βρίσκεται σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης, λίγα μέτρα μακριά από το κτίριο που το φιλοξενούσε με επιτυχία την τελευταία δεκαετία. Τόσο η γειτονιά όσο και το κτίριο έχουν έντονα στοιχεία μοντερνιστικής αρχιτεκτονικής, η οποία εμπνέει και καθοδηγεί τις επιλογές υλικών στο εσωτερικό του εστιατορίου.
Το υφιστάμενο πάτωμα από σκουρόχρωμο μάρμαρο διατηρείται και εναλλάσσεται με ένα νέο κεραμικό πάτωμα με ασπρόμαυρο μοτίβο. Με συνέπεια το μοντερνιστικό χαρακτήρα του κτιρίου η οροφή γίνεται γαλάζια και εναλλάσσεται, με ξυλεία λευκής οξιάς και επιχρίσματα.
Ένα memory game από ξυλεία οξιά και κεραμικά, παίρνει την κλίμακα τοιχοποιίας και κάνει αναφορά στο φαγητό ως θύμησες. Τα συρόμενα κουφώματα περιμετρικά του κτιρίου όταν είναι ανοιχτά ενοποιούν τον εσωτερικό με τον εξωτερικό χώρο. Με ταυτότητα μεσογειακού κήπου η φύτευση περιμετρικά του κτιρίου επιχειρεί να διαφυλάξει την ιδιωτικότητα του εστιατορίου από τον δημόσιο δρόμο.