Η διατηρητέα οικοδομή αποτελεί ένα εκλεκτό δείγμα αστικής αρχιτεκτονικής με νεοκλασικές επιδράσεις, σε μια ιστορική περιοχή της Λευκωσίας. Πρόκειται για ιδιωτική κατοικία που ανήκε στην οικογένεια του κ. Σπύρου Χριστοδούλου και είχε ανεγερθεί κατά τη δεκαετία του 1920.
Η αρχιτεκτονική πρόταση πραγματεύτηκε δύο σημαντικές αλλαγές ως προς την αρχική οικοδομή. Αυτές αφορούσαν αφενός, τη μετατροπή της από ιδιωτική κατοικία σε δημόσιο κτίριο, όπου θα στεγάζονταν η Βιβλιοθήκη και άλλοι χώροι του Τμήματος Πολεοδομίας και αφετέρου, την ένταξή της, στο σύμπλεγμα σύγχρονων γραφείων του Τμήματος.
“Η πρόταση επιδίωξε όπως η ένταξη της διατηρητέας οικοδομής στο σύμπλεγμα γραφείων επιτευχθεί, μέσα από το σύνολο των σχέσεων στο χώρο, παρά με απευθείας κτιριακή σύνδεση”.
Στην πλευρά των γραφείων, οι ψηλοί τοίχοι της αυλής κατεδαφίζονται και η διατηρητέα οικοδομή ενώνεται οργανικά με την κεντρική πλατεία, μαζί με την οποία αναδεικνύονται ως το επίκεντρο του συμπλέγματος.
Στα σύνορα με το δημόσιο δρόμο, τα πέτρινα περιτειχίσματα με τα κιγκλιδώματα αποκαθίστανται, ώστε να διατηρηθεί η αρχική σχέση της οικοδομής με τον αστικό ιστό.
Η τοπογραφία της αυλήςμαζί με τον κήπο με ελιές και κιτρομηλιές, διατηρούνται ως αναπόσπαστο μέρος της οικοδομής αλλά και της ιστορικής περιοχής της πόλης.
Εξωτερικά οι επεμβάσεις είναι περιορισμένες αλλά σύγχρονες. Κατά τις εργασίες συντήρησης λιθοσωμάτων, κεραμιδιών, κ.ά., ο προβληματισμός εστιάστηκε στο βαθμό συντήρησης, ώστε να διατηρηθεί η πατίνα του χρόνου.
Η αρχιτεκτονική πρόταση επιχειρεί, παράλληλα με τις αναγκαίες μετατροπές, να διαφυλάξει τις ποιότητες που καθιστούν τη διατηρητέα οικοδομή μέρος της κοινής ποιητικής μνήμης.